Wystawa będzie prezentowana od 1 do 28 lutego 2010 w gościnnej galerii Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie, mieszczącej się w księgarni "Traffic Cluc" przy ul. Brackiej 25 w Warszawie (2 piętro).
Organizator: Karolina Krzywicka (Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie)
(kontakt: karolinakrzywicka@wp.pl)
O wystawie:
Związek Myanmar, zwany dawniej Birmą, to jedno z najbardziej zamkniętych państw świata. Od 1962 r. na tamtejszej scenie niepodzielnie panuje wojskowa junta, a państwo, niegdyś kwitnące, zmieniło się w pariasa. Niesłusznie, bo na tych rozległych obszarach mamy do czynienia z blisko 130 językami i nawet na oficjalnych mapach są wyrysowane granice aż siedmiu państw, z których każde ma własną historię i kulturę; często, jak w przypadku Monów, starszą od dominujących Birmańczyków, a równie często, jak w przypadku państwa Arakan (Rakhine) nie mających z Birmańczykami wiele wspólnego. Birma-Mynamar to etniczny tygiel i kulturowy skarbiec; tym cenniejszy, że choć zazwyczaj zaniedbany i nierestaurowany, to jednak przez to jeszcze bardziej autentyczny, „taki, jaki był”.
Birma-Mynamar to także ludzie, jakże dalecy od naszych stereotypów i oczekiwań; mimo biedy, nigdy nie nachalni, zawsze otwarci i mili wobec przybyszy, tak tu rzadkich, przede wszystkim godni i uśmiechnięci, uprzejmi, nie dający po sobie poznać, przez jak wielką traumę przechodzą. Jeździłam do tego kraju wielokrotnie, nie tylko do miejsc najbardziej znanych, a egzotycznie brzmiących, jak Rangun (Yangon), Mandalay czy Bagan (Pagan), ale też tych mniej znanych, a fascynujących, jak przykładowo Bago (Pegu), Poh Win Taung, Sale, Paleik czy Mrauk-U. To właśnie tamtejsi ludzie, na równi z niebywałymi, szerzej nieznanymi zabytkami, najbardziej mnie zachwycili. Dlaczego? – Na to pytanie próbuję odpowiadać na wystawie.
Krystyna Żurek - Góralczyk
