WAYANG MŁODYCH ARTYSTÓW

Czwartek, 9.02 g.18.00
Galeria Azjatcyka, Freta 5, Warszawa

WAYANG MŁODYCH ARTYSTÓW - spotkanie z Marianną Lis (Instytut Sztuki PAN) z autorskiego cyklu Wayang współczesny, poświęcone nowatorskim, indywidualnym rozwiązaniom artystycznym w indonezyjskim teatrze cieni i dialogowi tradycji z nowoczesnością

Wayang Pasir

Spotkanie dotyczyć będzie nowych, powstałych w ciągu ostatnich kilku lat, form wayangu. Zastanowimy się na ile są one próbą buntu, a na ile twórczym połączeniem tradycji z nowoczesnością.
Jedną z najstarszych form tradycyjnego teatru indonezyjskiego jest wayang beber – teatr malowany na papierowych zwojach. W 2004 roku w Surakarcie, powstał nowy rodzaj wayang beber – Wayang Beber Kota. Zamiast silnie stylizowanych, podobnych do dwuwymiarowych lalek wayang kulit postaci, płótna wypełniają schematyczne obrazy fabryk i innych budynków przemysłowych, samochodów i współcześnie ubranych bohaterów. Nie opowiadają już o mitycznych dziejach wyspy, ale o dziejących się tu i teraz konfliktach o wodę czy o zachowanie tradycyjnych miejsc handlu. Najważniejszym tematem pozostają kwestie zmian społecznych i kulturowych zachodzących w Indonezji.

Wayang Beber Kota
Wayang Wuto powstały w 2011 roku jest wynikiem współpracy jawajsko-włoskiej. Wuto w języku jawajskim oznacza ślepy. Artyści nie zrezygnowali z użycia tradycyjnych lalek wayang kulit, ale symbolicznie zawiązali im oczy by pokazać ślepotę indonezyjskiego społeczeństwa na korupcję władzy. Oprócz lalek w spektaklu wykorzystano również projekcje. Cienie poddane komputerowej obróbce, zniekształcone i przetworzone miały na celu podkreślenie kwestionowania tradycyjnej jawajskiej moralności, ślepej na nadużycia i korupcję rządzących. Młodzi artyści zasygnalizowali tym samym kolejne zmiany zachodzące w demokratyzującej się Indonezji – zmianę sposobu myślenia o wartościach moralnych kierujących społeczeństwem.
Wayang Tavip

Wayang Tavip jest wynikiem współpracy dalanga Tavipa Lampunga i jednego z najbardziej wpływowych teatrów współczesnych w Indonezji, Teater Koma z Jakarty. W powstałym spektaklu obok siebie występują lalki i aktorzy, zaś specjalnie skonstruowana scena i oświetlenie mają wywołać efekty wizualne częściej niż w teatrze spotykane w kinie.
W spektaklach Wayang Pasir (co dosłownie oznacza wayang z piasku) dalang Fauzan Ja'far za całą scenę ma stół z podświetlanym przezroczystym blatem i zamontowaną nad nim kamerę, z której obraz wyświetlany jest na znajdującym się za nim ekranie. Stół pokryty jest równą warstwą piasku, z którego powstaje spektakl, a jedynymi rekwizytami dalanga są kawałki plastiku, którymi czasem posługuje się w czasie przedstawień. Jego intencją było znalezienie nowego środka wizualnego dla wayangu, który pomógłby wydobyć zapomniane wartości filozoficzne z opowiadanych lakonów.