Serdecznie zapraszamy na drugie spotkanie Szkoły Haiku, które odbędzie się 29 października o godz:18.00 w Muzeum Azji i Pacyfiku Galeria Azjatycka, ul. Freta 5. Wstęp Wolny
Zachęcamy do przyjścia z własnym jesiennym haiku.
Gościem specjalnym będzie mistrzyni sztuki Haiku pani Seki Mokka
Chcemy wykorzystać obecność pani Seki w Warszawie i 29 października 2011, o godz18 zaprosić stałych i nowych uczestników Szkoły Haiku objętej patronatem Fundacji Sztuki Marebito, do udziału w spotkaniu, które być może przybierze formę regularnych spotkań poetyckich praktykowanych w Japonii.
Haiku to krótka forma poetycka, która w kilku wersach (schemat sylabiczny 5-7-5), ma zawrzeć wrażenie doznanej chwili.
„ Poetyka haiku wprowadza nas w miejsce i czas dialogu. Ten dialog odbywa się tu i teraz między poetą a czytelnikiem. Jest możliwy z powodu wspólnego doświadczania kultury i charakteryzuje go pełen poczucia bliskości i szacunku stosunek nadawcy do odbiorcy. Taki etos literatury utrwalił się przez wieki w świadomości Japończyków.
Sztuka ta wymaga poznania wielu reguł, o których będziemy mówić. Reguły można zachować (np. klasyczny rytm 5-7-5 sylab, kigo - słowo przywołujące daną porę roku, cezurę kireji), ale można też je łamać. Można pisać haiku w trzech wersach, ale też można zamknąć je w jednym. Ważne na pewno jest jedno - by nie tracić poczucia humoru i nie stawiać siebie w centrum świata.”
Agnieszka Żuławska-Umeda (dr) Zakład Japonistyki i Koreanistyki UW
Pani Seki Mokka jest uczennicą i asystentką profesora Muramatsu Tomotsugu, poety i literaturoznawcy, który założył i przez wiele lat kierował tokijską szkołą haiku KUZU. Szkoła ta w swoim nauczaniu jest dziedzictwem poetyki Matsuo Bashō (1644-1694), Yosy Busona (1717-1783), Kobayashiego Issy (1763-1827), Masaoki Shiki (1867-1902), Takahama Kyoshi (1874-1959), Takano Sujū (1893-1976), Muramatsu Tomotsugu (1922-2010) i jego uczniów.
Obecnie Pani Saki Mokka razem z następcą dawnego mistrza, Yamamoto Doju prowadzi szkołę KUZU, w ramach której organizuje wspólne spotkania poetyckie, rocznicowe, wyjazdy, a przede wszystkim redaguje miesięcznik haiku o nazwie KUZU.
Pani Mokka zachwyca się różnorodnością poezji drzemiącej w sercach mieszkańców świata, ma swoich uczniów w Brazylii, w Stanach Zjednoczonych, wśród Rosjan, a od niedawna także w Polsce.
Polskie haiku w japońskim przekładzie Agnieszki Żuławskiej Umedy, publikowała w KUZU już kilkakrotnie - jako plon Warsztatów organizowanych w Tarabuku i w Muzeum Etnograficznym w ramach festiwalu "Japońska Wiosna w Warszawie".W Polsce będzie po raz pierwszy.
Agnieszka Żuławska Umeda (dr) - studiowała w Zakładzie Japonistyki UW. Tłumaczy klasyczną poezję i prozę japońską. Specjalistka w zakresie XVII i XVIII - wiecznej poezji japońskiej, w szczególności poety Matsuo Bashō. Do najważniejszych publikacji z tego zakresu należą: dzienniki podróży Matsuo Bashō "Z podróżnej sakwy", "Dziennik podróży do Sarashina", "Po ścieżkach Północy" oraz "Poetyka szkoły Matsuo Bashō w latach 1684-1694". Żuławska-Umeda kontynuuje badania nad poetyką i interpretacją klasycznej literatury japońskiej. W Zakładzie Japonistyki i Koreanistyki pracuje od 1987 roku. Obecnie wykłada także w warszawskiej PJWSTK współczesną kulturę literacką Japonii. Od 2006 jest adeptką w tokijskiej szkole haiku KUZU.
Sztuka ta wymaga poznania wielu reguł, o których będziemy mówić. Reguły można zachować (np. klasyczny rytm 5-7-5 sylab, kigo - słowo przywołujące daną porę roku, cezurę kireji), ale można też je łamać. Można pisać haiku w trzech wersach, ale też można zamknąć je w jednym. Ważne na pewno jest jedno - by nie tracić poczucia humoru i nie stawiać siebie w centrum świata.”
Agnieszka Żuławska-Umeda (dr) Zakład Japonistyki i Koreanistyki UW
Pani Seki Mokka jest uczennicą i asystentką profesora Muramatsu Tomotsugu, poety i literaturoznawcy, który założył i przez wiele lat kierował tokijską szkołą haiku KUZU. Szkoła ta w swoim nauczaniu jest dziedzictwem poetyki Matsuo Bashō (1644-1694), Yosy Busona (1717-1783), Kobayashiego Issy (1763-1827), Masaoki Shiki (1867-1902), Takahama Kyoshi (1874-1959), Takano Sujū (1893-1976), Muramatsu Tomotsugu (1922-2010) i jego uczniów.
Obecnie Pani Saki Mokka razem z następcą dawnego mistrza, Yamamoto Doju prowadzi szkołę KUZU, w ramach której organizuje wspólne spotkania poetyckie, rocznicowe, wyjazdy, a przede wszystkim redaguje miesięcznik haiku o nazwie KUZU.
Pani Mokka zachwyca się różnorodnością poezji drzemiącej w sercach mieszkańców świata, ma swoich uczniów w Brazylii, w Stanach Zjednoczonych, wśród Rosjan, a od niedawna także w Polsce.
Polskie haiku w japońskim przekładzie Agnieszki Żuławskiej Umedy, publikowała w KUZU już kilkakrotnie - jako plon Warsztatów organizowanych w Tarabuku i w Muzeum Etnograficznym w ramach festiwalu "Japońska Wiosna w Warszawie".W Polsce będzie po raz pierwszy.
Agnieszka Żuławska Umeda (dr) - studiowała w Zakładzie Japonistyki UW. Tłumaczy klasyczną poezję i prozę japońską. Specjalistka w zakresie XVII i XVIII - wiecznej poezji japońskiej, w szczególności poety Matsuo Bashō. Do najważniejszych publikacji z tego zakresu należą: dzienniki podróży Matsuo Bashō "Z podróżnej sakwy", "Dziennik podróży do Sarashina", "Po ścieżkach Północy" oraz "Poetyka szkoły Matsuo Bashō w latach 1684-1694". Żuławska-Umeda kontynuuje badania nad poetyką i interpretacją klasycznej literatury japońskiej. W Zakładzie Japonistyki i Koreanistyki pracuje od 1987 roku. Obecnie wykłada także w warszawskiej PJWSTK współczesną kulturę literacką Japonii. Od 2006 jest adeptką w tokijskiej szkole haiku KUZU.
